De eerste dagen

Hoog tijd voor een nieuwe blog! Ik ben tenslotte alweer zo lang in Lund, al wel...vier dagen (?!). Tijd is toch een raar concept: enerzijds vliegen de dagen voorbij, anderzijds heb ik het gevoel dat ik toch echt al heel veel langer weg ben dan een week. Nu ja, iedereen die wel eens op vakantie of zelfs een weekend-weg is geweest, zal weten wat ik bedoel.
Ik had mezelf beloofd geen 'entoenentoenentoen'-verhalen te schrijven, (omdat die soms wat saai kunnen zijn voor de lezer maar ik vrees dat ik me daar nu meteen al niet aan ga houden. Hoewel: ik kan natuurlijk ook o zo origineel zijn en mezelf interviewen. Dat ik zal ik dan maar doen.

Wat heb je tot nu toe gedaan?
Genoeg! Dinsdag heb heel lang in de rij gezeten om officieel welkom geheten te worden. Een rare gewaarwording, want vorig jaar, toen ik bij UCU werkte, heb ik precies hetzelfde gedaan. Toen zat ik alleen  aan de andere kant van de tafel...
Op woensdag was de 'General Information Meeting': algemene info over de universiteit, alle kaarten/nummers/inlogcodes die je nodig hebt en daarna een kennismaking met achtereenvolgens de Health Service, het Studentenpastoraat en de Zweedse politie. Het laatste onderdeel was, tot ieders verbazing, het meest interessant. Ik weet niet hoe het met de andere Zweedse agenten zit, maar deze man was een raskomiek, die een act hield van ruim drie kwartier. "All narcotics are illegal in Sweden. Okay, who is from Holland?" En dat was dan nog een van z'n flauwere grappen.
Daarna was er de zoektocht naar een fiets (zie onder) en de 'Information Market', waar alle Nations (dit vraagt om meer uitleg, zal ik nog wel eens geven), studentenunie's en dergelijke zich presenteerden.
Een goede gelegenheid om een tas vol foldertjes te verzamelen en alweer grappig, want een week eerder stond ik nog met mijn koor op de Uithof voor de Utrechtse versie...

En je studie dan?
Dat kwam donderdagmiddag. In een zaaltje van het theologische instituut heb ik kennisgemaakt met mijn medestudenten. In totaal zijn we maar liefst met zeven mensen, waarvan er ook nog twee niet aanwezig waren. De wel aanwezige studiegenoten waren gelukkig aardig, evenals de coordinator en een paar andere docenten, die voor de gelegenheid ook langs kwamen om zich voor te stellen. Volgens mij wordt het een pittig maar interessant programma.
Daarna kregen we samen met alle internationale masterstudenten een welkom bij de Faculty of Humanities & Theology, gevolgd door een receptie, inclusief lekkere Zweedse hapjes.
Achteraf gingen we met het kleine studiegroepje ook nog uit eten bij een pizzeria, waar de coordinator tot mijn stomme verbazing opmerkte: 'The faculty will pay for your dinner; only if you want beer of wine, you'll have to pay yourself'. Ik voel me bijna bezwaard - ik betaal hier geen cent collegegeld. Waar komt dat geld vandaan?! Maar goed, ooit nog wel eens meer over mijn studie en ook over de wat vreemde omgang met alcohol hier.
Na de pizza fietste ik naar huis.

Oké, dus ze fietsen wel daar?
Natuurlijk! Langer dan vijf weken houd ik het tenslotte niet uit in een stad die niet op fietsers in ingericht. ;-) Het vinden van een fiets was overigens nog wel een puntje. In de Student Guide stonden netjes vijf adressen waar fietsen te koop waren en bij eentje stond 'Second Hand Bikes'. Daar had ik wel oren naar, dus ik liep naar de andere kant van de stad om na lang zoeken bij een oudere man te belanden die maar liefst vier fietsen te koop had. Daarvan was er een stuk, een te duur en de andere twee stonden te laag. Toen ik vroeg of hij die hoger kon zetten, was het antwoord nej. Binnen had hij nog wel meer fietsen (die er beter uit zagen), maar daar mocht ik niet naar kijken. Klantvriendelijkheid is ook een kunst.
Op naar zaak nummer twee. Die was ongeveer op het punt waar ik vertrokken was en had tientallen tweedehandsfietsen... Daar heb ik dus voor 750 SEK (deel door 9 en je hebt het in euro's) een lichtroze (jawel) fiets gekocht. Helaas zonder handrem, maar verder ben ik redelijk tevreden. Al gaan Zweden toch net wat anders om met fietsen dan wij. Maar daarover nog wel eens meer.

Hoe is je kamer?
Eh, tja. Die heb ik dus niet. NOG niet, gelukkig. Ik weet namelijk al sinds midden juli dat ik aanstaande vrijdag de sleutel van mijn nieuwe stekkie op kan halen, ergens in een studentenhuis in het noorden van Lund.  Tot die tijd verblijf ik bij Anna en Magnus, een Zweeds echtpaar dat ik bijna drie jaar geleden heb leren kennen toen ik met een vriendin een paar dagen in Lund was. We hebben toen bij ze gelogeerd en toen ik in juni schreef dat ik weer naar Lund kwam, boden ze me direct een slaapplaats aan voor de tijd dat ik nog geen kamer zou hebben. Superlief! Ik heb ook nog een eigen kamer, dus ik mag absoluut niet klagen. Toch kijk ik wel uit naar het hebben van een echte eigen plek.
Want het contrast is wat groot: vrijdagavond zit ik in een studentenhuis een drankspelletje te doen (helaas jongens, met Fanta Citrus), zaterdagochtend vraagt Emil (4 jaar), gekleed in Spidermanpak, of ik hem kan helpen met het maken van een hele grote Knex-auto. In het Zweeds welteverstaan. Waar de twee oudste jongens al door hebben dat een conversatie met mij wel heel erg van een kant moet komen, kletst Emil een end tegen me weg. Ik vond dat eerst wat lastig, maar inmiddels heb ik me ermee verzoend dat ik hem toch niet begrijp. Ik babbel dus gezellig terug in het Nederlands. :-)

Hoezo, spreek je nog geen Zweeds dan?
Nee. Ik ben redelijk snel met het leren van talen, maar vier dagen +  wat oefenen vooraf blijkt echt niet genoeg om al prachtige volzinnen te produceren. Ik ken inmiddels redelijk wat woordjes, maar nooit degene die ik nodig heb. Mijn grammaticakennis strekt ook nog niet ver en de uitspraak blijkt eveneens iets lastiger dan verwacht. (Valt eigenlijk wel mee hoor, ik ben vorig jaar gewoon verwend geraakt met het Spaans, waarin je alles precies zo uitspreekt als je het schrijft. In het Zweeds worden niet alle geschreven letters uitgesproken - maar dat is in het Nederlands ook vaak genoeg het geval.)
Gelukkig zit ik in een mini-cursus Zweeds voor beginners, die wordt aangeboden aan alle 'degree-seeking students'. (Ik zoek hier een diploma, zogezegd. Dat in tegenstelling tot exchange-studenten, die na één of twee semesters weer terug naar hun eigen universiteit gaan.) We hebben nu twee sessies gehad, een met een introductie tot de taal (het ABC zingen, hilarisch) en een over het Zweedse academische leven (een half uur over 'hoe pleeg ik niet per ongeluk plagiaat'), en over Zweedse films en muziek (Ring Ring van ABBA in het Zweeds zingen, nog hilarischer).
Overigens schijnt Nederlands nog dichter bij het Zweeds te staan dan Duits, dus wat dat betreft heb ik het toch nog makkelijk. Lezen is dan ook niet zo'n punt. Van een krantenartikel kan ik (en jullie allen) best wat begrijpen.

Dus, je mist Nederland al ontzettend?
Na een week al, zeker? :-P Mijn hoofd zit soms erg vol met Zweedse woordjes, een reis naar Rome (!), alle 'gatan' en 'vaegen' die ik nog steeds door elkaar haal en alles wat ik nog moet regelen, maar voor de rest is het allemaal heerlijk nieuw en interessant. En ach, gisteren at ik falafel met een Libanese jongen en een Canadees meisje en volgens hen is de afstand Nederland - Zweden praktisch nihil...