Voor iedereen die zich afvraagt hoe het met mij gaat en bang is dat ik ontvoerd ben door een blonde man van 2.01 meter met de naam Lasse: don't worry. Ik ben inmiddels vijf dagen in Zweden en ik leef nog altijd. De eerste drie dagen waren een mini-vakantie met twee goede vrienden, waarvan ik direct even een (fotografisch) overzicht zal geven. De twee daaropvolgende dagen zaten vooral vol met héél veel informatie van Lunds Universitet. Ik zal zien of ik nog de energie vind om daar wat over neer te schrijven.

Na een dramatisch vertrek met veel tranen en een afgevulde auto vertrokken M, Q en ik op zaterdagochtend richting het niet-zo-hoge Noorden. Doordat er werkelijk o-ve-ral werkzaamheden waren (stomme Duitsers),

bereikten we de boot bij Puttgarden wat later dan verwacht. Maar toen konden we Duitsland dan ook achter ons laten.

Aufwiedersehen!

Op zondag bezochten we Malmo. Dat is bekend om zijn kantoorgebouw dat als een vaatdoek is uitgeknepen.

Maar inmiddels vooral om zijn urban knitting, in een mate waar Utrecht nog lang niet aan kan tippen.

Maandag gingen we naar het schattige dorpje Ystad. Dat had vakwerkhuisjes. Véél vakwerkhuisjes. Voor mijn moeder heb ik speciaal extra veel foto's gemaakt.

Tenslotte gingen we nog naar Ales Stenar (de stenen van Ale), oftewel het Stonehenge van Zweden, dat volgens het reisboekje van Q in de geschiedenis meerdere malen historisch onverantwoord veranderd is. Niet heel boeiend dus. Wel een mooi uitzicht en een perfecte plek voor een picknickkleed, boek en zuurtjes. 

Ziezo, einde mini-vakantie. Want ik kwam natuurlijk naar Zweden om er te studeren.