Aftermelloblues

Zaterdagavond, wat zal ik nu toch eens met je gaan doen? Ik zal niet de enige zijn die met een dergelijk probleem zit, want Melodifestivalen is weer over. Weet u 't niet meer? Melodifestivalen is een nationaal spektakel dat Zweden zo'n twee maanden in zijn greep houdt, met als resultaat veel prutmuziek, een aantal goede nummers, zaterdagavondentertainment, reclame voor Marabou chocolade, miljoenen kronen voor Radiohjälpen (wie stemt kan kiezen om meer te betalen en dat geld gaat dan naar een goed doel) en uiteindelijk een winnaar. Die laatste mag dit jaar naar Oostenrijk om de Zweedse eer te verdedigen op het Songfestival, hier standaard "Eurovision" genoemd.

Een paar hoogtepunten van de finale van afgelopen zaterdag

Natuurlijk was er een deelnemer met een la-la-la-liedje: tradities moeten behouden worden. Als je Dinah Nah heet, rijmt dat natuurlijk ook wel mooi op je naam.

.  

De oudste deelnemer kwam uit Skåne en als je wilt weten hoe skånska nu echt klinkt, luister dan goed naar Hasses uitspraak, terwijl hij zingt over "goud en groene bossen". Wat een uitdrukking voor "gouden bergen" of "een land van melk en honing" blijkt te zijn. Maar dat ontdekte ik pas een kwartiertje geleden. 

Samir en Viktor zijn twee knullen die bekend zijn van respectievelijk een deelname aan het televisieprogramma Paradise Hotel en van een modeblog. Ze deden mee voor de grap en belandden per ongeluk in de finale. Ik vond het eigenlijk best een grappig liedje en ook leuk dat ze in het Zweeds zongen. "Geen selfies meer, nu nemen we een groepie."

Jon Henrik Fjällgren is een samisch-Zweedse zanger, die in het dagelijks leven rendieren hoedt. (For real.) Cool!

Eric Saade was door velen getipt als een winnaar, maar dat werd hij niet. Vond ik wel prima. De jongen straalt iets te veel zelfvertrouwen uit en het liedje ging over hoe het zal steken als je ontdekt hoe veel beter Eric's leven is, vergelijken met het jouwe. Nu ja, ongeveer.

De winnaar werd daarentegen met overweldigende meerderheid een jongen uit Lund. Oordeel zelf.

En dan was er natuurlijk nog de bijdrage van Magnus Carlsson, die de hele wereld overging. Niet vanwege zijn liedje ("Laten we elkaar treffen in de Oude Stad"), maar vanwege de inzet van een zeer enthousiaste doventolk.