Verstandig

Zo schrijf je zes blogs in een maand – voor mij een ongehoord aantal – zo schrijf je er bijna een maand helemaal geen. Foei. Schrijf ik dan helemaal niets, afgezien van zaken als het tigste vage voorstel voor mijn scriptie en een Zweedse verhandeling over of IVF met donorzaadcellen toegestaan moet worden bij alleenstaande vrouwen? (Hashtag: Daarhadiknounietdirectovernagedacht.) Dat valt wel mee. Afgezien van mijn maandelijkse columns voor zowel de Universiteitskrantwebsite hier als in Utrecht, schrijf ik regelmatig een stukje blog. Let wel, een stukje, dat ik niet helemaal afmaak, zodat er onaffe zinnen   

Toen ik mijn moeder – trouwe blogvolgster – vertelde over dit fenomeen (’wie wil dit ueberhaupt lezen?’) antwoordde ze dat een blog niet perfect hoeft te zijn, noch wereldschokkend orgineel of zonder enige typefuot. En mijn moeder is gelukkig een heel verstandige vrouw, dus ik ga haar raad maar eens opvolgen en snel weer wat blogjes plaatsen, of er nu spelfouten en wereldschokkende ideeen in staan of niet.

Intussen gebeurt er hier weinig spannends. Wat prima is, want soms is ont-spannend prettig genoeg. Er wordt wel in een groep een heuvel op en afgerend (niet erg ontspannend, eigenlijk), cheesecake gebakken die twee uur in de oven moet (huh?), een Zweedse presentatie over Sinterklaas voorbereid (8 minuten is niet lang voor zo’n traditie), achtstemmig een kerstlied gezongen (waar het driestemmig had moeten zijn) en een tutorial gehouden voor precies een studente – via Skype.

En nu zou mijn moeder zeggen dat het nu hoog tijd is om te gaan studeren. Aangezien mijn moeder een zeer verstandige vrouw is...