Fragmentarisch Rome

Sorry, foto pas gemaakt toen de pizza al op was.

Medestudenten
We zijn een leuk gemêleerd zootje, onze groep studenten. Twee Amerikanen (waarvan een de laatste zes jaar in Japan verbleef), drie Finnen, een Chinees, een Ghanees, twee Zweden, een Servische, twee Litouwsen, een Pakistaan, een Deense, twee Zweden, een Brit die al jaren in Zweden woont, drie Roemenen en ondergetekende. Zuid-Europa en Duitsland (?!) zijn tot onze verbazing geheel afwezig. De meeste mensen zijn van mijn leeftijd of (vooral) een paar jaar ouder met enkele uitschieters richting de veertig. Religies: van alles (en ook niets) en nog wat. Levert interessante conversaties op. Het grootste deel heeft een achtergrond in theologie, maar sommigen ook in archeologie, Middeleeuwse geschiedenis of net als ik in ‘tja-hoe-zal-ik-dat-nu-toch-eens-omschrijven’.
Van een deel van de mensen ben ik zeer onder de indruk: ze zijn enorm belezen, of gewoon ontzettend slim en ijverig, leggen verbanden waar ik ze nooit zou bedenken en weten dat nog goed te onderbouwen ook. Ze zijn wel fanatiek en dan heb je dus bij het ontbijt al diepgravende discussies over een of andere Koptische tekst. Gelukkig zijn er anderen die het net als ik dan liever over koetjes en kalfjes hebben. ;-)
Aan de andere kant van het spectrum wordt wel duidelijk dat taal veel kan doen: vooral twee van de Roemenen spreken dergelijk Engels dat ik het eigenlijk licht problematisch vind en ik me afvraag hoe ze hun papers gaan schrijven. Desalniettemin willen ze wel erg graag deelnemen aan discussies, wat helaas niet altijd geheel begrijpelijk of nuttig is en dus wat frustrerend kan worden voor de rest van de groep. Ik denk dan maar dat het voor henzelf vast nog veel frustrerender moet zijn. En o ja, hoe goed was mijn Engels ook alweer aan het begin van UCU?

Pompei!

Over talen gesproken
Het is misschien wat bizar, maar het is hier eigenlijk makkelijker om Zweeds te leren dan de laatste tijd in Lund. Ik woon namelijk alleen maar met internationale studenten en spreek soms dagen lang geen Zweed, afgezien van de caissière in de ICA. Hier houd ik hele gesprekjes met Anna, die zelf graag Nederlands wil leren. Onze lessen aan elkaar blinken bepaald niet uit in logica (zo kan Anna al wel ‘dat is een eitje’ zeggen, maar nog niet hoe oud ze is), maar we hebben er veel lol in en af en toe krijg ik het idee toch wat meer van het Svenska te snappen. Helaas moest Anna zondag weer naar huis.
Aan Italiaans waag ik me verder niet. Het is vast een prachtige taal, maar voor iemand die Spaans enigszins onder de knie heeft, ziet het er vooral uit als ‘net-mis’. Daarnaast mag ik m’n Frans nog oefenen met de zusters hier en quote onze Deense docent graag Duitse boeken - er zijn grenzen.

Herinneringen
Deze tijd in Rome doet me in weinig denken aan de vorige (en eerste) keer in Rome: behalve de curfew van 23.00 uur (ik vind het heerlijk; ga ik eindelijk eens op tijd naar bed) is er eigenlijk niets vergelijkbaar met de Werkweek in 2006.
Het alomtegenwoordige Latijn brengt wél vele herinneringen naar boven, vooral aan wijlen mijn docent klassieken ‘meneer’ Böhm. (En dat terwijl hij er toen in Rome niet eens bij was.) Dankzij hem kon ik slim overkomen, omdat ik wist wie de zoon was van onze trouwe Aeneas. (Jawel, die van Troianus est.) Dank u.
Eén ding is in elk geval zeker: dat muntje in de Trevi-fontein van destijds heeft geholpen.

Nederland
Maak je geen illusies, dankzij Internet blijf je altijd van alles op de hoogte. Dus ook ik volg de formatie van het nieuwe kabinet, me schuldig voelend voor een niet-strategische stem, en verwonder me over de stupiditeit van een deel van mijn Medelanders die om niets een Gronings dorp vernielen. Hoe haal je het in je hoofd. Ach, het zou vast ook in Zweden kunnen gebeuren. Alleen lees ik geen Zweedse krant, dus kan ik nog leven in de illusie dat alles daar beter gaat…

Rome
De pizza’s zijn spotgoedkoop, net als de wijn en het ijs. Dat laatste is zo goed dat je ineens geen schuldgevoel meer hebt als je een ijsje van €3,50 koopt – het is gewoon een Grote Noodzaak (danwel de wil van het Hogere...) er gebruik van te maken. De temperatuur is gemiddeld zo’n vijfentwintig graden en het heeft alleen woensdag geregend. Ons verblijf is ook prima. Ik neem de twee crucifixen, Maria met koddige Jezus, de non met zoetige engeltjes én het 3D-plaatje met gouden letters van ‘Beatus Iohannes Paulus II’ graag voor lief (dit alles in een kamer van 12 m2), aangezien er chocopasta bij het ontbijt is en ik mijn eigen bed niet op hoef te maken. Tenslotte is het Noorse Instituut (met keuken) fijn en is Rome natuurlijk een geweldige stad. Maar toch langer dan voor een studietrip hoef ik hier niet te zijn. De toeristen. De hitte. Het Vaticaan. ;-) De grootte. Het gebrek aan fietsen. Nee, ik lijk toch echt een noorderling. En dus heb ik wel zin om over een klein weekje terug te gaan naar Lund, ondanks dat het daar nu 13 graden is en regent. Tot die tijd: genieten en proberen het verschil tussen emic en ethic onder de knie te krijgen. Deze twee weken worden wellicht wel epic…