Tweemaal soap
Eindelijk dan toch - foto's van mijn kamer! Mijn camera bleek gewoon trek in nieuwe batterijen te hebben, maar hij durfde dat eerst niet te zeggen.
Heerlijk bed. Kortom, niets dan goeds over de kamer.
En ook een nette keuken met heerlijk veel keukenkastjes.
Nu iets over de mini-soap van ons huis. Na drie dagen zijn er weer de nodige ontwikkelingen, waarvan hieronder een kort overzicht.
Zondagavond: maandagochtend om 12.00 gaat de International Housing Office open. Het moment om met onze klachten voor de deur te gaan staan, maar het wordt wat chaotisch als we dat allemaal tegelijk doen. Als echte academici besluiten ik en mijn Duitse buurvrouw Maria daarom een brief te schrijven namens het gehele huis. Ik schrijf de brief met de hand uit bij gebrek aan printer en we gaan gezellig alle deuren langs om handtekeningen te verzamelen. Het was eigenlijk een heel gezellige manier om iedereen (ruim 20 mensen in totaal) te leren kennen, dus volgens mij is ook dit gewoon onderdeel van het masterplan van LU Accomodation. ;-) Overigens was het een zeer beleefde brief, waarin we netjes bedankt hebben voor het feit dat we uberhaupt ergens kunnen wonen. Onze enige vragen: mogen we misschien werkende wasmachines en Internet (zo snel mogelijk) en wellicht ook een paar banken, zodat we iets van een woonkamer kunnen construeren en het wat gezelliger kunnen maken?
Maandagmiddag: antwoord van IHO. Internet komt eraan. De wasmachines worden gemaakt. Banken of een televisie krijgen we niet. Zit niet in ons contract. We moeten dus zelf op zoek naar banken.
Dinsdagavond: ik ontdek ineens dat we wel postvakjes hebben, op de begane grond! Mijn naam staat er zelf al op. Alleen, ik heb geen sleutel van het vakje. (?) En hoe gaat de postbode eigenlijk naar binnen komen, moeten we hem de toegangscode geven? De meneer van UPS vraagt zich ook al af hoe dat werkt, want pas bij de tweede poging lukt het hem om mijn pakje met bestelde boeken af te geven. Ik zeg hem dat hij het beste maar elke keer de betreffende student mobiel kan bellen - en dan maar hopen dat diegene thuis is.
Woensdagochtend: ik zit op mijn kamer te studeren als een man in overal op mijn deur klopt. Of ik iets weet van het feest dat hier vanavond om 19.00 uur is? Ik antwoord dat er helemaal geen feest is: we hebben een 'get-together' met het hele huis om wat zaken te bespreken en om met z'n allen gezellig over IHO te klagen, want dat is inmiddels de nationale sport hier. Meneer overal meldt dat feesten hier niet zijn toegestaan en dat we een boete zouden kunnen krijgen. Ik antwoord dat we dus geen feest wordt. Geen muziek, geen gedans, gewoon geklets in onze woonkamer. Oh, oké. Dat mag wel. Maar hoe weet hij hier trouwens van? Het overal mompelt iets over de 'intelligence agency' van IHO.
Right.
Woensdagmiddag: De wasmachines zijn nog niet gerepareerd. Dus gebruikt iedereen toch maar machine 1. Die doet het namelijk wel, maar die lekt. Behoorlijk. (Machine 2 kan niet gebruikt worden, want daar stroomt het water juist uit als je het deurtje op enig moment open doet.) Anyway, machine 1 zorgt ervoor dat de was schoon wordt en daar gaat het om. Ik vrees wel voor een lekkage op de begane grond binnen korte tijd.
Soap 2
Woensdagnamiddag: een mail van de IHO met uitleg hoe we Internet in onze kamer kunnen krijgen. We blijken zelf allemaal een verbinding met een provider af te moeten sluiten, in tegenstelling tot eerdere berichten. Nou ja, dat ga ik dus nu maar 'ns doen.
Verder is het overigens heel gezellig in huis! Er zijn veel Duitse studentes en verder op mijn gang mensen uit Litouwen en Rusland. Iedereen is masterstudent en blijft dus tenminste één jaar in Lund. Dat is wel zo leuk, want veel exchangestudenten zijn in december al weer weg.
Rond etenstijd wordt er gezellig gekletst in de keuken en er zijn plannen voor een pannenkoeken-uit-alle-landen-feest - al weet ik niet meer of ik dat laatste woord nog durf te gebruiken. ;-)
Tenslotte: bedankt voor alle leuke reacties, op Facebook en via de mail. Ik waardeer het zeer dat er mensen zijn die zich door mijn lange verhalen heen werken en daarnaast vind ik het natuurlijk heel leuk om te horen hoe de zaken in Nederland staan.
Mijn kamer, Met wastafel, hoera!
Bureau. Raam met uitzicht op de stadsbus. Herinnert me aan de Ambonstraat. :)
En ook een nette keuken met heerlijk veel keukenkastjes.
Nu iets over de mini-soap van ons huis. Na drie dagen zijn er weer de nodige ontwikkelingen, waarvan hieronder een kort overzicht.
Zondagavond: maandagochtend om 12.00 gaat de International Housing Office open. Het moment om met onze klachten voor de deur te gaan staan, maar het wordt wat chaotisch als we dat allemaal tegelijk doen. Als echte academici besluiten ik en mijn Duitse buurvrouw Maria daarom een brief te schrijven namens het gehele huis. Ik schrijf de brief met de hand uit bij gebrek aan printer en we gaan gezellig alle deuren langs om handtekeningen te verzamelen. Het was eigenlijk een heel gezellige manier om iedereen (ruim 20 mensen in totaal) te leren kennen, dus volgens mij is ook dit gewoon onderdeel van het masterplan van LU Accomodation. ;-) Overigens was het een zeer beleefde brief, waarin we netjes bedankt hebben voor het feit dat we uberhaupt ergens kunnen wonen. Onze enige vragen: mogen we misschien werkende wasmachines en Internet (zo snel mogelijk) en wellicht ook een paar banken, zodat we iets van een woonkamer kunnen construeren en het wat gezelliger kunnen maken?
De grootste algemene ruimte.
De algemene ruimte van onze eigen gang.
Maandagmiddag: antwoord van IHO. Internet komt eraan. De wasmachines worden gemaakt. Banken of een televisie krijgen we niet. Zit niet in ons contract. We moeten dus zelf op zoek naar banken.
Dinsdagavond: ik ontdek ineens dat we wel postvakjes hebben, op de begane grond! Mijn naam staat er zelf al op. Alleen, ik heb geen sleutel van het vakje. (?) En hoe gaat de postbode eigenlijk naar binnen komen, moeten we hem de toegangscode geven? De meneer van UPS vraagt zich ook al af hoe dat werkt, want pas bij de tweede poging lukt het hem om mijn pakje met bestelde boeken af te geven. Ik zeg hem dat hij het beste maar elke keer de betreffende student mobiel kan bellen - en dan maar hopen dat diegene thuis is.
Woensdagochtend: ik zit op mijn kamer te studeren als een man in overal op mijn deur klopt. Of ik iets weet van het feest dat hier vanavond om 19.00 uur is? Ik antwoord dat er helemaal geen feest is: we hebben een 'get-together' met het hele huis om wat zaken te bespreken en om met z'n allen gezellig over IHO te klagen, want dat is inmiddels de nationale sport hier. Meneer overal meldt dat feesten hier niet zijn toegestaan en dat we een boete zouden kunnen krijgen. Ik antwoord dat we dus geen feest wordt. Geen muziek, geen gedans, gewoon geklets in onze woonkamer. Oh, oké. Dat mag wel. Maar hoe weet hij hier trouwens van? Het overal mompelt iets over de 'intelligence agency' van IHO.
Right.
Woensdagmiddag: De wasmachines zijn nog niet gerepareerd. Dus gebruikt iedereen toch maar machine 1. Die doet het namelijk wel, maar die lekt. Behoorlijk. (Machine 2 kan niet gebruikt worden, want daar stroomt het water juist uit als je het deurtje op enig moment open doet.) Anyway, machine 1 zorgt ervoor dat de was schoon wordt en daar gaat het om. Ik vrees wel voor een lekkage op de begane grond binnen korte tijd.
Soap 2
Woensdagnamiddag: een mail van de IHO met uitleg hoe we Internet in onze kamer kunnen krijgen. We blijken zelf allemaal een verbinding met een provider af te moeten sluiten, in tegenstelling tot eerdere berichten. Nou ja, dat ga ik dus nu maar 'ns doen.
Verder is het overigens heel gezellig in huis! Er zijn veel Duitse studentes en verder op mijn gang mensen uit Litouwen en Rusland. Iedereen is masterstudent en blijft dus tenminste één jaar in Lund. Dat is wel zo leuk, want veel exchangestudenten zijn in december al weer weg.
Rond etenstijd wordt er gezellig gekletst in de keuken en er zijn plannen voor een pannenkoeken-uit-alle-landen-feest - al weet ik niet meer of ik dat laatste woord nog durf te gebruiken. ;-)
Tenslotte: bedankt voor alle leuke reacties, op Facebook en via de mail. Ik waardeer het zeer dat er mensen zijn die zich door mijn lange verhalen heen werken en daarnaast vind ik het natuurlijk heel leuk om te horen hoe de zaken in Nederland staan.
Comments
Post a Comment