Het troostliedje

 Bij een retraite wordt vaak muziek gespeeld tijdens de maaltijden. Wel zo fijn. Anders voelt het wel heel stil zonder gesprekken, en daarnaast durf je dan tenminste op je knäckebröd te kauwen zonder bang te zijn dat de hele tafel daarvan mee kan genieten.

Bij deze retraite was de eetmuziek steeds wisselend. Vaak klassiek, soms religieus. Tijdens het eerste ontbijt is het onder andere gitaarmuziek en ik moet bijna mijn best doen om niet mee te gaan zingen met "Blott en dag" (Slechts een dag), gezang nr 2 in de Zweedse Begrafenis Top-100. Het is een soort Zweedse variant van Wat de Toekomst Brengen Moge, gelukkig met een iets betere (en alsnog zeer vrome) tekst.

Twee nummers verder hoor ik iets wat ik nog beter ken dan gezang 249...maar wat is het? Ik peins en peins terwijl ik mijn gröt naar binnen werk, en kan maar niet op de tekst komen. Al snel valt toch de 25 öre: het gaat om Tröstevisa. Ook al een begrafenistopper, die het laatste decennium naar mening - gebaseerd op zo'n 125 begrafenissen - nu echt in de top-3 is beland. Van "muziekstukken", want het is geen gezang. Vandaar dat ik niet op de tekst kon komen.

Het stuk is geschreven door Benny Andersson (een van de B's uit ABBA) en doet het goed op zowel orgel als piano. En dus ook op gitaar, weet ik inmiddels. Waarom het Tröstevisa heet weet ik eigenlijk niet, maar troosterijk klinkt het inderdaad wel. En kunnen we niet allemaal af en toe wat troost gebruiken? 

Geschreven juli 2023, in Noorwegen