13 december - Lucia kommer!

En toen was het ineens alweer Lucia en dit jaar was het weer de beurt aan de mannen om het zingen en het ontbijt te regelen. Rond een uur of acht 's ochtends - het was nog net donker - kwamen zo'n tien jongens in het wit mijn kamer binnen gemarcheerd. (In enkele gevallen bestond het wit overigens uit een laken of een judopak). Rebecka - die bij mij logeerde, zodat ze er ook bij kon zijn - en ik keken vanuit mijn bed toe hoe een van de heren tijdens het zingen een stekker in mijn stopcontact plugde en zo'n typisch kaarsentrappetje (dat heel veel mensen voor hun raam hebben) boven zijn hoofd hield. Hij was daarmee Lucia!

(Onze gang heeft overigens ook gewoon een "luciakrona" (kroon met zes elektrische kaarsen en een batterij, dus zonder snoer), maar die hadden de jongens niet kunnen vinden... Ach ja.)

Vervolgens was er ontbijt met lussekatter, pepparkakor en glögg voor de liefhebber. En een traditie die zelfs de Zweden als "enigszins bizar" beschrijven was weer voorbij. 

Het was inderdaad bizar, maar zoals gebruikelijk wel erg leuk!

Dit is het bekendste Lucialied, in vrije vertaling:

De nacht gaat met zware voetstappen
rond het erf en de huizen
in het land dat de zon vergeten is,
heersen de schaduwen.
Daar, in ons donkere huis,
gaat, met kaarsen verlicht
Sankta Lucia, Sankta Lucia

De nacht was groot en diep
Hoor nu hoe het beweegt
in alle stille kamers,
een ruis als van vleugels
Zie, op onze drempel staat
In het wit gekleed, met licht in het haar
Sankta Lucia, Sankta Lucia

Snel zal het donker vluchten
uit de dalen op aarde
als zij een wonderbaarlijk woord
tegen ons spreekt
De dag zal wederom
opstijgen uit de rozige hemel
Sankta Lucia, Sankta Lucia

(Hier het eerste lied)