Het Spaanse land is anders, is anders van model...

Spanje is toch waarachtig niet het andere eind van de wereld en veel dingen zijn hier vooral heel erg gelijk aan Nederland. Maar de kleine verschillen, die maken juist het leven hier zo leuk, want die vertellen me elke dag weer dat ik niet in Nederland ben, maar ‘lekker weg’. J

-         De stoplichten tellen hier af! Boven het rode mannetje zit een extra vakje dat aangeeft hoeveel seconden het nog groen blijft. Heel handig voor oude vrouwtjes die, met vijf seconden op de teller, misschien beter even een ronde kunnen wachten. Alleen, de ongeduldige Nederlander in mij is veel meer geïnteresseerd in hoe lang het nog duurt voordat het weer groen wordt. Maar dat geeft zo’n ding dus weer niet aan.

-         Ik mag dan niet in Andalusië zijn en ook nog in een niet erg kleine stad (Salamanca heeft zo’n 160.000 inwoners), la siësta bestaat hier nog steeds. Gelukkig niet in al te extreme vorm: de supermarkten en kledingwinkels hebben over het algemeen wel ontdekt dat mensen ook tussen twee en vijf ’s middags graag bananen en hakschoenen kopen. Maar Cervantes, de grootste boekhandel van de stad, is ’s middags gewoon drie uur lang dicht. Je kunt er dan wel weer tot acht uur ’s avonds terecht, behalve op zaterdag. Dan is het om twee uur sowieso afgelopen.

-         Dat vertaalt zich natuurlijk gelijk in de etenstijden. La cena is hier op z’n vroegst om half negen ’s avonds, maar anderhalf uur later is ook heel goed mogelijk. Dat trek je alleen als je laat luncht, dus als ik na mijn lessen, om kwart over twee, door de stad loop, zitten de terrasjes vol. Veelal met mensen die hun eten nog moeten krijgen. (Zelf doe ik aan dit ritme wat halfslachtig mee. Ik lunch na m’n lessen, dus dat zit goed, maar ik eet ’s avond meestal wel om een uur of acht. Voor de echte Spanjaard toch wat te vroeg.)

-          Binnenkort zijn hier verkiezingen die op zondag (!) gehouden worden, en de verkiezingscampagnes draaien op volle kracht. De Partido Verde deelt groene appels uit, er rijdt een auto met luidspreker door de stad die ons oproept op de (socialistische) coalitie te stemmen, maar ook de Partido Popular is geheel centrados en ti. Voor wie dat allemaal niks vindt: er is een Partido des Animales, naar Nederlands model wellicht?